Zwanger worden. Zwanger zijn. Zwange blijven. Een verlangen dat niet zo vanzelfsprekend is, blijkt.. 

Toen onze eerste zwangerschap mis ging, zijn we te snel voorbij gegaan aan ons gevoel. We hebben te makkelijk vast gegrepen aan "het komt goed", “het hoort erbij” of “jullie kunnen in ieder geval zwanger worden”. Het was namelijk ook iets moois toch? De natuur die het vruchtje afstoot omdat het niet in orde is. Aangezien alles nieuw was leek het er bijna bij te horen en hebben we dit verlies (onbewust) niet goed verwerkt. Mentaal niet, maar ook zeker fysiek niet. Wat een lange weg hebben we afgelegd... weten we nu. 

Een jaar later verloren we ook ons tweede kindje. Dit kwam als een enorme klap! We waren namelijk een fase verder, we hadden een kloppend hartje gezien. De zwangerschap voelde 100x beter én “de miskraam” hadden we toch al gehad? Het ongeloof, verdriet en de pijn kwamen dubbel zo hard binnen en waren niet in woorden uit te drukken. Maar we wisten wel dat we dit keer anders om wilde gaan met dit verlies. 

In plaats van de focus te verleggen, hebben we er extra aandacht aan gegeven. Naast een knuffel, die we elke dag dicht bij ons hebben, hebben we het vruchtje een plek in de natuur gegeven. Ook voelde we dat we dat we ons verhaal wilden delen. Niet alleen in woorden. Dat resulteerde  in een (zelf vormgegeven) boekje. Vol dierbare herinneringen, data, foto’s en gedichten. Een tastbare herinnering. Voor altijd bij ons ❣️